Wegetarianizm i weganizm to dwa podobne do siebie style życia, oparte na konkretnej diecie. Często mówi się, że weganie to bardziej restrykcyjni wegetarianie. Zdarza się, że wielu ludzi od żywienia wegetariańskiego stopniowo przeszło na weganizm. Dowiedz się, co różni wegetarianizm a weganizm, czytając poniższy artykuł.
Zobacz także: JAK PROWADZIĆ ZDROWY TRYB ŻYCIA
Wegetarianizm
Wegetarianizm to sposób odżywiania, w którym eliminuje się mięso oraz ryby. Pochodzi z Indii, gdzie miał charakter religijny, ale pierwsze zapisy na temat tej diety pojawiły się także u pitagorejczyków. Wegetarianie jedzą produkty, które pochodzą od zwierząt: mleko i produkty pochodzące od niego, jajka oraz miód.
Istnieje kilka odmian wegetarianizmu. Najbardziej znana to laktoowowegetarianizm, inaczej owolaktarianizm, w którym wyklucza się spożywanie produktów pochodzących z uboju, głównie żelatyny i podpuszczki. Laktowegetarianie prócz mięsa nie jedzą także jajek. Frutarianizm wyklucza spożywanie produktów roślinnych, przez które „umiera” roślina: nie wolno zjeść sałaty, ale wolno pomidora (bo krzaczek zostaje i może nadal owocować).
Łagodną odmianą wegetarianizmu jest fleksitarianizm. Osoby na diecie fleksitariańskiej jedzą w dużej mierze to samo, co wegetarianie, ale od czasu do czasu spożywają mięso lub ryby. Najczęściej decydują się na takie ze sprawdzonych hodowli, mając na uwadze nie tylko ich zdrowe pochodzenie, ale także odpowiednie traktowanie zwierząt.
Weganizm
Weganizm to w porównaniu do wegetarianizmu młode zjawisko. Pierwsze towarzystwo wegan założone zostało w 1944 roku w Wielkiej Brytanii, po to, by zjednoczyć restrykcyjnych wegetarian. Weganie rezygnują dodatkowo ze wszystkich produktów pochodzenia zwierzęcego, a więc mleka, jogurtów, masła i serów. Z powodzeniem zresztą zastępują je roślinnymi, więc ich dieta również jest bardzo urozmaicona.
O weganizmie mówi się nie tylko w kontekście żywienia, ale także szerzej, traktując go jako swoisty styl życia, zgodny z naturą, rytmem świata i ekologią. Zdaniem wegan to produkcja mięsa odpowiada za ślad węglowy, a więc skraca życie planety. Zaś samo jedzenie mięsa dotyczy głównie bogatej części świata, co prowadzi do wykluczenia ludzi z biednych regionów planety.
Suplementacja w diecie wegetariańskiej i wegańskiej
Osoby, które nie jedzą mięsa oraz ograniczają produkty pochodzenia zwierzęcego, powinny mieć na uwadze to, by ich dieta była zróżnicowana. Czasem konieczna jest także suplementacja. Warto zacząć od witaminy B12, której niedobór może powodować kłopoty z sercem. Ponadto ważne są również cynk, żelazo i wapń.
Jeśli dieta roślinna będzie urozmaicona, powinna dostarczyć organizmowi większości niezbędnych składników. Warto także około roku po zmianie nawyków żywieniowych wykonać badania krwi i wyrównać ewentualne niedobory.
Można ułożyć dietę roślinną, a przynajmniej podstawowe założenia żywieniowe, wraz z dietetykiem. To gwarantuje, że pożywienie będzie dostarczać nie tylko wartości smakowych, ale także odpowiednich mikro i makroskładników.
Dieta roślinna a odchudzanie
Wśród wielu ludzi pokutuje mit, że weganie i wegetarianie są szczupli. Rzeczywiście jest tak, że osoby na diecie roślinnej są szczuplejsze, ale zdarzają im się również problemy z wagą.
Brak mięsa w jadłospisie nie wyklucza spożywania niezdrowych przekąsek, czy podjadania słodyczy. Jeśli weganie i wegetarianie nie ograniczą cukru, czy smażenia, tak samo mogą mieć problem z wagą.
